ท่องพิภพ

เมื่อพูดถึงบุพเพสันนิวาส 

การจะมาเป็นเพื่อนกัน มันเป็นบุพเพสันนิวาสหรือชะตาลิขิตอย่างหนึ่ง บางคนเจอกันแค่ครั้งสองครั้งแล้วไม่ได้เจออีกเลย บางคนเคยรู้จักกันแค่ครั้งเดียวเมื่อสิบปีก่อน วันดีคืนดีกลับมาพบกันแล้วคราวนี้คบกันยาวเลย บางคนคบกันมาหลายปี อยู่ๆ จู่ๆ ก็เลิกคบกันมีถมไป แม้แต่บางคนที่เป็นเพื่อนบ้านติดกัน ไม่ใช่เรื่องเหลือเชื่อที่แทบจะไม่ได้เจอหน้าคุยกันเลยก็มี

ในบรรดาเพื่อนทั้งหลาย ไม่ว่าจะเป็นประเภทไหน เพื่อนกิน-เพื่อนตาย เพื่อนห่างๆ-เพื่อนใกล้ชิด  เพื่อนผู้รอรับอุปถัมภ์-เพื่อนผู้อุปถัมภ์ เพื่อนเทียม-เพื่อนแท้ ฯลฯ ทุกประเภทก็เป็นเพื่อนร่วมโลกร่วมชะตา เพียงแต่ถ้าได้เพื่อนดี เรียกว่า มีบุญมีวาสนาต่อกัน ถ้าได้เพื่อนไม่ดี เรียกว่า มีเวรมีกรรมต่อกัน

ไม่รู้ใครเป็นคนพูดคนแรกของประโยคที่ว่า เพื่อนไม่ต้องมีเยอะ แค่คนดีจริงใจไม่กี่คนก็พอ...

เมื่อบุพเพสันนิวาสมั่นหมายให้เจอแล้ว ต้องมีโอกาสได้พบคนดีคนจริงใจนั้นอย่างแน่นอน นะเจ้าพี่ นะออเจ้า

กลุ่มใหญ่สุดที่เที่ยวกันเอง