ท่องพิภพ

มีใคร...รู้สึก...อย่างนี้บ้างไม๊ ???

มองภาพเก่า เฝ้ารำพึง ถึงความหลัง.......................

เวลาหยิบภาพถ่ายเก่าๆ ขึ้นมาดู ถ้าเป็นรูปคน อย่างแรกที่จะสังเกตคือ สังขารที่แปรเปลี่ยนไปตามสัจธรรมของชีวิต บางคนอาจเปลี่ยนไปมาก บางคนอาจเปลี่ยนไปหน่อยเดียว เราจะนึกชมคนเปลี่ยนไปหน่อยเดียวนั้นในใจ แล้วอยากรู้ว่าเขาหรือเธอทำยังไงนะถึงยังดูละอ่อน

แต่สิ่งสำคัญที่สุดและซ่อนเร้นอยู่ลึกที่สุดทั้งในหัวสมองและในหัวใจ คือ ความทรงจำ


ถ้าเป็นภาพแห่งความหลังที่ดีๆ ไม่ว่าจะเป็นความรัก ไม่ว่าจะเป็นความสนุกสนาน ไม่ว่าจะเป็นความสำเร็จ เรามักจะมองด้วยแววตาสดใส บางครั้งเผลอยิ้มขึ้นได้อย่างลืมตัว ในทางตรงข้าม ถ้าเป็นภาพที่ไม่อยากเห็นอีก คนส่วนใหญ่จะฉีกทิ้ง เผา หรือส่งคืนกลับไป แต่ก็มีหลายคนยังคงเก็บไว้เพื่อเตือนใจตน โดยจะเก็บในที่มั่นคง เช่น ในลิ้นชักลั่นกุญแจไว้ หรือในหนังสือเก่าเก็บที่แทบจะไม่ได้เปิดดูอีกเลย

ไม่ว่าจะอยากจำหรืออยากลืม...

ทุกภาพถ่ายล้วนมีความหมาย สามารถบอกเล่าเรื่องราวต่างๆ และทวีคุณค่ายิ่งขึ้นตามกาลเวลาที่ผ่านไป

เพื่อนเก่าเกิน 40 ปี